ചില്ല, എഴുത്തിന്റെ ചിറകനക്കങ്ങള്‍. എം.ജി ബിജുകുമാര്‍ എഴുതിയ ചെറുകഥ
ചില്ല. മികച്ച എഴുത്തുകള്‍ക്ക് ഒരിടം. സൃഷ്ടികള്‍ submissions@asianetnews.in എന്ന വിലാസത്തില്‍ അയക്കൂ. ഒപ്പം ഫോട്ടോയും വിശദമായ വിലാസവും അയക്കണം. എഡിറ്റോറിയല്‍ ബോര്‍ഡ് തെരഞ്ഞെടുക്കുന്ന സൃഷ്ടികള്‍ പ്രസിദ്ധീകരിക്കും
undefined
യക്ഷി
''നന്ദേട്ടന്‍ യക്ഷിയെ ഇത്രയധികം പേടിക്കുന്നതെന്തിനാണ്..?''
സ്‌കൂള്‍ പഠനകാലത്ത് അപ്പച്ചിയുടെ മകള്‍ മിക്കവാറും ചോദിക്കുന്ന ചോദ്യമായിരുന്നു അത്.
''അത്... അത്.. എനിക്ക് യക്ഷിയെ ഒത്തിരി പേടിയാ..കുഞ്ചൂ ...'' എന്നു പറയണമെന്ന് തോന്നുമെങ്കിലും പറയുമായിരുന്നില്ല.
''ഇതാരാ കുഞ്ചൂ നിന്നോട് പറഞ്ഞു തന്നത്?''
''അത് അമ്മായിയും നന്ദേട്ടന്റ കൂട്ടുകാരും എല്ലാം പറഞ്ഞ് ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടുണ്ട്..!''-അത് പറഞ്ഞ് അവള്‍ ചിരിച്ചു.
ഈ അമ്മ എന്തിനാണ് ഇതൊക്കെ അവളോട് പറഞ്ഞത്!
രാവില്‍ തുറന്നിട്ട ജാലകത്തിലൂടെയെത്തുന്ന തൂവാനച്ചിന്തുകള്‍ എഴുതി നിറച്ച കടലാസുകളില്‍ ചിതറി വീഴുമ്പോള്‍ കുപ്പിവള കിലുക്കം കേള്‍ക്കുമ്പോലെ തോന്നുമ്പോള്‍ അത് യക്ഷിയുടേതാവുമോ എന്ന് സംശയിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഉറക്കെയുള്ള ചിരി ഉടന്‍ കേള്‍ക്കും എന്നോര്‍ത്തിരിക്കുമ്പോള്‍, വീശിയടിക്കുന്ന കാറ്റില്‍ ചില്ലുജാലക വാതിലുകള്‍ വലിച്ചടയ്ക്കപ്പെടുമ്പോള്‍ യക്ഷിയുടെ ആഗമനമാകുമെന്ന് ഭയന്നിട്ടുണ്ട്.
വായിച്ചറിഞ്ഞതും പറഞ്ഞു കേട്ടതുമായ കഥകള്‍ എല്ലാം പേടിപ്പെടുത്തുന്നതായിരുന്നതിനാല്‍ യക്ഷിയെ എന്നും ഭയമായിരുന്നു.
ഒമ്പതാം ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോഴുണ്ടായ ഒരു സംഭവമറിഞ്ഞതോടെയാണ് എന്റെ യക്ഷിപ്പേടി എല്ലാവരിലും എത്തിയത്.
സംസ്ഥാന സ്‌കൂള്‍ കലോത്സവത്തില്‍ പങ്കെടുത്ത് തിരിച്ച് സ്‌കൂളില്‍ എത്തിയപ്പോള്‍ രാത്രി ഒമ്പതര കഴിഞ്ഞിരുന്നു. പോറ്റി സാറായിരുന്നു ഞങ്ങളെ എല്ലാവരെയും കലോത്സവത്തിന് കൊണ്ടു പോയിട്ട് തിരിച്ചു സ്‌കൂളില്‍ എത്തിച്ചത്. അവിടെ നിന്നും രണ്ടു കിലോമീറ്റര്‍ നടന്നാലാണ് വീട്ടിലെത്തുക. എല്ലാ വീടുകളിലും വൈദ്യുതി എത്തിയിട്ടില്ലാത്ത ഗ്രാമം. സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റുകള്‍ കത്താറില്ലാത്തതിനാല്‍ വഴിയില്‍ നല്ല ഇരുട്ട്.
സ്വല്പം പേടി ഉണ്ടായിട്ടും വീട്ടിലേക്ക് പതുക്കെ നടന്നു തുടങ്ങി. അല്പം കഴിഞ്ഞപ്പോള്‍ പാദസരം കിലുങ്ങുന്ന പോലെ ചെറിയ ശബ്ദം. തിരിഞ്ഞുനോക്കാന്‍ ധൈര്യം ഇല്ല. അവിടെത്തന്നെ നിന്നു. അപ്പോള്‍ ശബ്ദവും നിലച്ചു.
വീണ്ടും നടന്നു തുടങ്ങിയപ്പോള്‍ ആ കിലുക്കം വീണ്ടും. ദേശദേവനെയും ദേവിയേയും ഒക്കെ മനസ്സില്‍ വിളിച്ച് നടന്നു തുടങ്ങി. എന്നിട്ടും ശബ്ദം നിലച്ചില്ല. യക്ഷി ബ്രഹ്മരക്ഷസ് ആണെന്ന് മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞിട്ടുള്ളത് മനസ്സിലെത്തി. രക്തം കുടിയ്ക്കുന്ന പിശാചാണത്.
പേടിയോടെ നടന്ന് വീട്ടിലെത്താറായപ്പോള്‍ ഓടി മുറ്റത്തേക്ക് കയറി. അപ്പോഴും ആ കിലുക്കവും കൂടെവരും പോലെ തോന്നി.
മുറിയില്‍ കയറി ജനലിലൂടെ വെളിയിലേക്ക് നോക്കി. ഒന്നും കാണുന്നില്ല. ഒന്നും കഴിക്കാന്‍ പോലും നില്‍ക്കാതെ വന്ന വേഷത്തില്‍ കിടക്കയിലേക്ക് മറിഞ്ഞു.
എന്തോ പേടിപ്പെടുത്തുന്ന സ്വപ്നം കണ്ടു ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന ഞാന്‍ അലറിവിളിച്ചു.
യക്ഷി...യക്ഷി!
വീട്ടില്‍ എല്ലാവരും ഉണര്‍ന്ന് എന്റെ അടുത്തേക്ക് ഓടിയെത്തി.
''എന്താടാ എന്തുപറ്റി..?''- അമ്മയുടെ ഭയത്തോടെയുള്ള ചോദ്യം.
''യക്ഷി.. .യക്ഷി''-ഞാന്‍ പുലമ്പി.
''ഇവനേതോ സ്വപ്നംകണ്ടതാ അമ്മേ. യക്ഷിയേയും പ്രേതത്തിനെയുമൊക്കെ ഇവന് ഭയങ്കര പേടിയല്ലേ!''-പെങ്ങള്‍ ചിരിച്ചുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ മുഖമുയര്‍ത്തിയില്ല. സ്വപ്നത്തിന്റെ ഹാങ്ങോവര്‍ വിട്ടുമാറിയിരുന്നില്ല.
നേരം പുലര്‍ന്ന് എഴുന്നേറ്റ് കട്ടന്‍കാപ്പിയും കുടിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ തലേദിവസം കേട്ട കിലുക്കം മനസ്സില്‍ നിന്നു പോയില്ല. എണ്ണ തേച്ച് തോര്‍ത്തും സോപ്പുമൊക്കെയെടുത്ത് പുഴയിലേക്ക് നടന്നു. പെട്ടെന്നാണ് ശ്രദ്ധിച്ചത്, തലേ ദിവസം രാത്രിയില്‍ കേട്ട അതേ കിലുക്കം വീണ്ടും. അമ്പരപ്പോടെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. പിന്നില്‍ ആരുമില്ല. വീണ്ടും നടന്നപ്പോള്‍ അതേ ശബ്ദം!
''അത് എവിടെ നിന്നാണ് വരുന്നത്?''-
ഒന്നുകൂടി ശ്രദ്ധിച്ചു. അപ്പോഴാണ് ശരിക്കും ഞെട്ടിയത്. കിലുക്കം നിക്കറിന്റെ പോക്കറ്റില്‍ നിന്നാണ് വരുന്നത്. നടക്കുമ്പോള്‍ നാണയത്തുട്ടുകള്‍ കിലുങ്ങുന്നതായിരുന്നു. ഉള്ളില്‍ ഭയമുണ്ടായിരുന്നതിനാല്‍, രാത്രി അത് തിരിച്ചറിയാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല!
നീന്തിത്തുടിച്ച് വിസ്തരിച്ചു കുളിച്ചശേഷം തിരിച്ചു വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുമ്പോള്‍ ട്യൂഷന് പോകാനായി കുഞ്ചു നടന്നുവരുന്നത് കണ്ടു. മഞ്ജുള എന്നാണ് പേരെങ്കിലും കുട്ടിക്കാലം മുതലേ അവളെ എല്ലാവരും ഓമനപ്പേരായ 'കുഞ്ചു' എന്നാണ് വിളിച്ചിരുന്നത്. അങ്ങനെ തന്നെയാണ് ഞാനും വിളിക്കാറുള്ളത്. എന്റെ അടുത്തു വന്നപ്പോള്‍ അവള്‍ കൈകൊണ്ട് വായ് പൊത്തിപ്പിടിച്ച് ഒന്ന് ചിരിച്ചു. ഞാനാകെ ചൂളിപ്പോയി. വീട്ടില്‍ കയറിയിട്ടാണ് ഇവള് വരുന്നതെന്നും യക്ഷിയെ സ്വപ്നം കണ്ട് പേടിച്ച് ഞെട്ടിയുണര്‍ന്ന് ബഹളമുണ്ടാക്കിയത് പെങ്ങള്‍ ഇവളോട് വിസ്തരിച്ച് പറഞ്ഞിട്ടുണ്ടെന്നും എനിക്ക് മനസ്സിലായി. ഞാന്‍ ഭാവഭേദം പുറത്തു കാട്ടാതെ ഉള്ളില്‍ ചമ്മലോടെ മുന്നോട്ടു നടന്നു.
സ്‌കൂള്‍ വിദ്യാഭ്യാസമൊക്കെ കഴിഞ്ഞ് കോളേജിലെത്തുമ്പോഴും യക്ഷിപ്പേടി മാറിയിരുന്നില്ല.
അന്നൊരിക്കല്‍ പാടവരമ്പിലൂടെ നടന്നു വരുമ്പോള്‍ എതിരെ വന്ന കുഞ്ചു എന്റെയടുത്തെത്തിയപ്പോള്‍ ചോദിച്ചു.
''യക്ഷിയായി ഞാനാണ് വരുന്നതെങ്കില്‍ നന്ദേട്ടന്‍ പേടിക്കുമോ..?''-അതും ചോദിച്ച് അവള്‍ ഇമവെട്ടാതെ എന്റെ കണ്ണിലേക്ക് നോക്കി.
അവളുടെ കണ്ണിന് എന്തോ കാന്തശക്തിയുള്ളതുപോലെ തോന്നി. ഞാന്‍ നോട്ടം പിന്‍വലിച്ച് മറുപടി പറയാതെ മുന്നോട്ട് നടന്നു.
സ്വല്പം നടന്നശേഷം ഞാന്‍ മെല്ലെ തിരിഞ്ഞു നോക്കി. കുഞ്ചു നടന്നു പോകുന്നു. സമൃദ്ധമായ നീണ്ട മുടി ഇളകുന്നുണ്ട്. ഇവളുടെ മുടിയും യക്ഷിയേപ്പോലെയാണല്ലോ എന്നു മനസ്സില്‍ തോന്നി. ഇവളിനി ശരിക്കും യക്ഷിയാണോ?
കൂടുതലൊന്നുമാലോചിക്കാതെ ഞാന്‍ വേഗം വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു.
ഉച്ചയൂണും കഴിഞ്ഞ് സഹപാഠികളെല്ലാം കൂടി കോളേജ് വരാന്തയില്‍ കഥ പറഞ്ഞിരിക്കുമ്പോള്‍ ആരോ എന്റെ യക്ഷിപ്പേടിയെപ്പറ്റി പറഞ്ഞു ചിരിച്ചു. പിന്നെ അതിനെപ്പറ്റിയായി ചര്‍ച്ച.
''യക്ഷി വന്നാലും പേടിക്കാതെ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള വഴിയൊക്കെയുണ്ട്..''- ചങ്ങാതി വേണു പറയുന്നത് കേട്ട് എല്ലാവരും അത് എന്തെന്നറിയാനായി ആകാംക്ഷയോടെയിരുന്നു.
''യക്ഷി വന്ന് ചുണ്ണാമ്പുണ്ടോന്ന് ചോദിക്കും. അല്ലെങ്കില്‍ മറ്റെന്തെങ്കിലും ആവശ്യപ്പെടും.പിന്നെ വശീകരിക്കാന്‍ ശ്രമിക്കും. അടുത്ത് വന്ന് കെട്ടിപ്പിടിക്കും. ''-അവന് ഇത്രയും പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.
അപ്പോള്‍ കേട്ടുകൊണ്ടിരുന്നതിലൊരാള്‍ അല്‍പ്പം ശുണ്ഠിയോടെ പറഞ്ഞു.
''ഇതൊക്കെ എല്ലാവര്‍ക്കുമറിയാം, പേടിക്കാതെ രക്ഷപ്പെടാനുള്ള വഴി അറിയാമെങ്കില്‍ പറയ്''
കേട്ടിരുന്നവര്‍ക്കും അറിയേണ്ടത് അതു തന്നെയായിരുന്നു.
''പറയാം, തോക്കില്‍ കയറി വെടി വെക്കാതെ.''-അവന് ഹരം കയറി. അവന് വീണ്ടും പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.
''യക്ഷി കെട്ടിപ്പുണരുമ്പോള്‍ നഖം നീണ്ട് നമ്മുടെ ദേഹത്ത് അമര്‍ന്ന് രക്തം പൊടിയുമ്പോഴേ യക്ഷിയുടെ ദംഷ്ട്രകള്‍ നീണ്ടു വരൂ. അപ്പോള്‍ മാത്രമേ അവള്‍ക്ക് ശക്തിയുണ്ടാവൂ. കെട്ടിപ്പിടിക്കും മുമ്പേ തഞ്ചത്തില്‍ ആ കൈകള്‍ പിറകിലേക്ക് പിടിച്ചങ്ങ് കെട്ടിവെക്കാന്‍ നോക്കണം .അത് നടന്നാല്‍ പിന്നെ യാതൊന്നും പേടിയ്ക്കണ്ട.' അവന് ഗമയില്‍ പറഞ്ഞു നിര്‍ത്തി.
'ഓ.. പിന്നെ..!''-അല്‍പ്പം കളിയാക്കലോടെ മായ പറഞ്ഞു.
''എന്റെ മുത്തശ്ശി പറഞ്ഞു തന്നതാ. നിങ്ങള്‍ക്ക് വേണമെങ്കില്‍ വിശ്വസിച്ചാല്‍ മതി. കാര്യം സത്യമാവാനേ തരമുളളു.''-അവന് അല്പം നീരസത്തോടെ പറഞ്ഞു.
'ഇതൊക്കെ ശരിയായിരിക്കുമോ?'
എല്ലാവരെയും പോലെ എന്റെയുള്ളിലും ആ ചോദ്യം നിറഞ്ഞു. സ്വപ്നത്തില്‍ വന്നാല്‍ ഇതൊന്നും നടക്കില്ലല്ലോ. ഞാനെഴുന്നേറ്റ് ക്ലാസ് മുറിയിലേക്ക് നടന്നത് ഇന്നും ഓര്‍ക്കുന്നുണ്ട്.
അഴിഞ്ഞുലഞ്ഞ പനങ്കുല പോലെയുള്ള മുടി. മുറുക്കി ചുവന്ന ചുണ്ടുകള്‍. സ്വര്‍ണ്ണ നിറമുള്ള കടഞ്ഞെടുത്ത മേനി. കാന്തശക്തിയുള്ള നോട്ടം. ഈ യക്ഷിയെ അങ്ങ് പ്രണയിച്ചാല്‍ രസമായിരിക്കുമെന്ന് ചുമ്മാ നേരമ്പോക്കിനായി ചിന്തിച്ചിട്ടുണ്ട്. ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ച് കവിളിലൊരു ചുംബനം നല്‍കണം.
നിലവിളക്കിന്റെ അരണ്ട വെളിച്ചത്തില്‍ യക്ഷി വാല്‍കണ്ണാടി നോക്കി അണിഞ്ഞൊരുങ്ങുന്നതു വരെ സ്വപ്നങ്ങളില്‍ കണ്ടിട്ടുണ്ട്. പിന്നീടെപ്പൊഴൊക്കെയോ കൂര്‍ത്ത ദംഷ്ട്രകളും ചോരയൂറുന്ന നാവും സ്വപ്നത്തില്‍ കണ്ട് പേടിച്ചു ഞെട്ടിവിറച്ചുണര്‍ന്നിട്ടുണ്ട്.
അങ്ങനെയൊരു ദിവസം അതു സംഭവിച്ചു. പഞ്ചമി നിലാവ് വീണ രാവ്. കഥകളിയും കണ്ട് വീട്ടിലേക്ക് നടക്കുകയാണ്.
ഒപ്പം ആരോ നടക്കുന്നതുപോലെ തോന്നി. മരങ്ങള്‍ തിങ്ങിയ വഴി. ഇരുട്ട്. മുഖം വ്യക്തമല്ല.
കൊലുസു കിലുങ്ങുന്ന ശബ്ദം. യക്ഷി തന്നെ, സംശയമില്ല!
ഓടാന്‍ ശക്തിയില്ല. മുന്നോട്ട് നടക്കുക തന്നെ. പോക്കറ്റില്‍ നിന്നും തീപ്പെട്ടിയെടുത്ത് കയ്യിലിരുന്ന ചുട്ടുകറ്റ കത്തിച്ചു. ആ വെളിച്ചത്തില്‍ അടുത്തുള്ള പാലമരം കണ്ടപ്പോള്‍ ഉള്ളൊന്നു കാളി. ഇലകളുടെ മര്‍മ്മരങ്ങളും പേടിപ്പിക്കുന്നു. കരിയിലകളിലൂടെ സര്‍പ്പങ്ങള്‍ ഇഴയുന്ന ശബ്ദം. ഞാന്‍ ചൂട്ടും വീശി പതുക്കെ നടന്നു.
അവള്‍ താളില്‍ കൈ വെച്ചിട്ട് എന്നോട് ചോദിച്ചു.
''ഞാനൊരു കാര്യം ചോദിച്ചാല്‍ തരുമോ?''
ഇവളിപ്പോള്‍ ചുണ്ണാമ്പുണ്ടോ എന്ന് ചോദിക്കും. ആ മുന്‍വിധിയോടെ വിറയലോടെ എന്തോ മറുപടി പറഞ്ഞു.
അന്നേരം എന്റെ പിന്‍കഴുത്തിലെ നീല ഞരമ്പുകളിലൂടെ അവള്‍ വിരലോടിച്ചു.
''എനിക്കൊരു ഉമ്മ തരുമോ...?''
അവളുടെ മൃദുലമായ ശബ്ദം.
മനസ്സിലൂടെ പല ചിന്തകള്‍ കടന്നു പോയി.
ഉമ്മ വെക്കുമ്പോള്‍ ആശ്ലേഷിച്ച് പുറത്ത് നഖം ഇറക്കി ദംഷ്ട്രകള്‍ കഴുത്തില്‍ അമര്‍ത്തി ചോരകുടിച്ചു കൊല്ലാനാണ് ഉദ്ദേശ്യമെന്ന് ഞാന്‍ ചിന്തിച്ചു പോയി. അപ്പോഴേക്കും കയ്യിലിരുന്ന ചൂട്ടുകറ്റയിലെ തീ അണഞ്ഞു. ഇരുട്ടിലും ഞാന്‍ പതുക്കെ മുന്നോട്ടു നടന്നു. ഒപ്പം പാദസരക്കിലുക്കവുമായി അവളും.
ഇനി എങ്ങനെ രക്ഷപ്പെടും?
അപ്പോള്‍ കോളേജ് പഠനകാലത്ത് ചങ്ങാതി പറഞ്ഞ ഉപായം മനസ്സിലെത്തി. ഇവളുടെ കൈകള്‍ എങ്ങനെയെങ്കിലും ബന്ധിക്കണം. അതേ ഇനി രക്ഷയുള്ളൂ.
''എന്താ മിണ്ടാത്തത്''-അവളുടെ കാതര ശബ്ദം.
''തരാം''
പേടി പുറത്തുകാട്ടാതെ പറഞ്ഞു. ഒപ്പം വന്ന അവള്‍ എനിക്ക് അഭിമുഖമായി നിന്നു. ''എങ്കില്‍ വേഗം തരൂ''
''തരാം, പക്ഷേ അതിനു മുമ്പ് ആദ്യം കണ്ണടയ്ക്കണം.''
''ശരി... അടച്ചു.''- അവള്‍ മന്ദഹസിച്ചു.
''ഇനി കൈകള്‍ പിന്നിലേക്ക് ചേര്‍ത്ത് വെക്കൂ.''
ഞാന്‍ ബുദ്ധിപൂര്‍വ്വം പറഞ്ഞു.
അവള്‍ കൈകള്‍ രണ്ടും പിന്നിലേക്ക് ചേര്‍ത്തുപിടിച്ചു.
ഞാന്‍ മെല്ലെ അവളുടെ ചേലത്തലപ്പ് കൈക്കലാക്കി. എന്നിട്ട് അതുകൊണ്ടവളുടെ കൈകള്‍ പിന്നിലേക്ക് വെച്ചു ബന്ധിച്ചു.
മേഘക്കൂട്ടങ്ങള്‍ക്കിടയിലൂടെ സഞ്ചരിച്ച ചന്ദ്രന്‍ പുറത്തുവന്നപ്പോള്‍ അതിന്റെ പ്രഭ അവളുടെ മുഖത്ത് വീണു. ഞാന്‍ അത്ഭുതപ്പെട്ടുപോയി. അവള്‍ക്ക് കുഞ്ചുവിന്റെ മുഖം. ശരിക്കും കുഞ്ചു യക്ഷിആയിരുന്നോ..? എന്റെയുള്ളില്‍ പേടിയും സംശയവും നിറഞ്ഞു.
'പറഞ്ഞത് ഞാന്‍ അനുസരിച്ചില്ലേ. ഉമ്മ താ...''അവള്‍ പ്രണയാതുരയായി മൊഴിഞ്ഞു.
ഞാന്‍ അവളുടെ മുഖത്തേക്ക് തന്നെ നോക്കി. ഞങ്ങളുടെ മിഴികളുടക്കി. അവളുടെ കരിങ്കൂവള നയനങ്ങളില്‍ നിന്നും നോട്ടം പിന്‍വലിക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല.
ഇതിനി ശരിക്കും കുഞ്ചുവാണോ?? അവള്‍ എന്റെയൊപ്പം നടന്നുവന്നതാവുമോ? എനിക്കാകെ എന്തോ പോലെ തോന്നി.
'എന്തിനാ നന്ദേട്ടാ മടിക്കുന്നേ, ഒരു ഉമ്മ താന്നേ...!''
അവള്‍ വീണ്ടും പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ നന്നായി വിയര്‍ത്തു.
അവളുടെ കാലുകള്‍ നിലത്ത് തൊട്ടിട്ടുണ്ടോന്ന് നോക്കാന്‍ ധൈര്യം വന്നില്ല.
യക്ഷി എന്തായാലും ഉമ്മ ചോദിക്കില്ല. ഇത് കുഞ്ചു തന്നെ. അവളുടെ പ്രണയം തുറന്നു പറയാന്‍ ഇതിലൂടെ ശ്രമിച്ചതാവും.
ഞാന്‍ അവളുടെ അടുത്തേക്ക് ഒന്നുകൂടി നീങ്ങി നിന്നു. അവളുടെ കവിളില്‍ കൈകള്‍ ചേര്‍ത്തു വെച്ച് മുഖം കോരിയെടുത്തു. മഷിയെഴുതിയ മനോഹരമായ കണ്ണിലേക്ക് തന്നെ നോക്കി നിന്നു. അവളിലെ പ്രണയം എന്നിലേക്ക് പകരുന്നതായി എനിക്ക് തോന്നി. എന്നിലെ ഭയം വിട്ടൊഴിഞ്ഞു. ചുംബനം കൊതിക്കുന്ന ചുണ്ടുകളില്‍ ഞാന്‍ അമര്‍ത്തി ചുംബിച്ചു. അല്‍പ്പനേരത്തേക്ക് രണ്ടുപേര്‍ക്കും ചുണ്ടുകള്‍ക്ക് വിശ്രമം നല്‍കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.
പെട്ടെന്ന് വലിയൊരു ശബ്ദത്തോടെ ഭാരമേറിയതെന്തോ എന്റെ പുറത്തുവന്നു. ഞാന്‍ ഭയന്ന് അലറിവിളിച്ചു.
''യക്ഷി....യക്ഷി...''
എനിക്ക് എഴുന്നേല്‍ക്കാന്‍ കഴിയുന്നില്ല. പെട്ടെന്ന് ചുറ്റും വലിയ പ്രകാശം വിടര്‍ന്നു.
''നന്ദേട്ടാ, ഏട്ടാ എന്താ പറ്റിയേ?''
''യക്ഷി... യക്ഷി..''
ഞാന്‍ പറഞ്ഞുകൊണ്ടേയിരുന്നു.
''നന്ദേട്ടാ..''എന്നു വിളിച്ചു കൊണ്ട് ആരോ കുറച്ച് ജലം മുഖത്തേക്കൊഴിച്ചപ്പോളാണ് ശരിക്കും ബോധം വീണത്. കണ്ണു തുറന്നു നോക്കുമ്പോള്‍ കുഞ്ചു അരികില്‍ കിടക്കയിലിരിപ്പുണ്ട്.
'യക്ഷി.. കുഞ്ചൂ... നീ...യക്ഷി...' എന്നല്ലാതെ അല്‍പനേരത്തേക്ക് എനിക്കൊന്നു പറയാന്‍ സാധിച്ചില്ല.
അവളുടെ കയ്യിലിരുന്ന വെള്ളം വാങ്ങി കുടിച്ചു കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ശ്വാസം നേരെ വീണത്.
'നന്ദേട്ടന്റെ ബഹളം കേട്ട് മോന്‍ ഉണര്‍ന്നു. എന്നാ ഇനി ഈ യക്ഷിപ്പേടിയൊന്നു മാറുക?''-അവള്‍ അത് പറഞ്ഞപ്പോഴാണ് സ്വപ്നം കണ്ടതാണ് എന്ന് മനസ്സിലായത്.
''നീ ഇത് രാവിലെ അമ്മയോടൊന്നും പറഞ്ഞേക്കല്ലേ...''-ഞാന്‍ ചമ്മലോടെയാണ് അത് പറഞ്ഞത്.
''അലര്‍ച്ചകേട്ട് അമ്മായി ഉണര്‍ന്നു കാണും. കാര്യം എന്താണെന്ന് അറിയാവുന്നത് കൊണ്ട് പ്രത്യേകിച്ച് പറയേണ്ടി വരില്ല.''- അവള്‍ ചിരിച്ചു കൊണ്ടാണത് പറഞ്ഞത്. എന്തുപറയണമെന്നറിയാതെ ഞാന്‍ കുനിഞ്ഞിരുന്നു.
''മായയക്ഷിയമ്മയുടെ കോവിലില്‍ ഉത്സവം നടക്കുകയാണല്ലോ. അവിടെ നിന്നും ഒരു രക്ഷ എഴുതി കെട്ടിക്കണം.''- കുഞ്ഞിനെ തൊട്ടിലില്‍ കിടത്തിക്കൊണ്ടാണ് അവളത് പറഞ്ഞത്.
''അതൊന്നും വേണ്ടെടീ...''- ഞാന്‍ അവളെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
''അതു പറഞ്ഞാല്‍ പറ്റില്ല ഇനി പേടി മാറാന്‍ അതേയൊരു മാര്‍ഗ്ഗയുള്ളൂ.''
അത് പറഞ്ഞപ്പോഴേക്കും ഞാന്‍ അവളെ കിടക്കയില്‍ എന്നിലേക്ക് ചേര്‍ത്തിരുത്തി. എന്നിട്ട് അവളുടെ കണ്ണുകളിലേക്ക് പ്രണയത്തോടെ നോക്കി.
''എനിക്കിനി യക്ഷിയെ പേടിയില്ല കുഞ്ചു... എന്നിലെ യക്ഷിയ്ക്ക് ഇപ്പോള്‍ നിന്റെ മുഖമാണ്.''
ചെമ്പകം പൂത്ത കാവില്‍ വെച്ച് പ്രണയം തുറന്നുപറഞ്ഞ ദിനം കുഞ്ചുവിന്റെ ഉള്ളിലന്നേരം നിറഞ്ഞു. ആദ്യമായി ഒരു ചുംബനം ചോദിച്ചതും ആ ചെമ്പകച്ചുവട്ടില്‍ വെച്ചായിരുന്നുവല്ലോ.
''നിന്നെ എനിക്ക് പേടിക്കാന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ, പ്രണയിക്കാനല്ലേ കഴിയൂ.''
അത് പറയുമ്പോള്‍ കുഞ്ചു ഓര്‍മ്മയില്‍ നിന്നുണര്‍ന്നു. ഞങ്ങളുടെ കണ്ണുകളുടക്കി. അവളുടെ ചുണ്ടുകള്‍ തുടിക്കുന്നപോലെ തോന്നി.
അവളുടെ മുഖം കൈകളില്‍ കോരിയെടുക്കുമ്പോള്‍ ചെമ്പകപ്പൂവിന്റെ സുഗന്ധം അവിടെമാകെ നിറഞ്ഞു. ചുണ്ടുകളില്‍ അമര്‍ത്തി ചുംബിച്ചുകൊണ്ട് കിടക്കയിലേക്ക് വീഴുമ്പോള്‍ ഉച്ചഭാഷിണിയിലൂടെ ക്ഷേത്രത്തിലെ കഥകളിസംഗീതം ഒഴുകിവന്നു. പനങ്കുല പോലെയുള്ള അവളുടെ മുടിയില്‍ തഴുകുമ്പോഴും ചുണ്ടുകള്‍ വിടര്‍ന്നു മാറിയിരുന്നില്ല.
''കുഞ്ചൂ.. ഇപ്പോള്‍ എന്റെയുള്ളിലെ യക്ഷി നീയാണ്..''എന്ന വാക്കുകളായിരുന്നു കുഞ്ചുവിന്റെ കാതില്‍. അതോര്‍ത്തുകൊണ്ട് അവള്‍ ഇറുകെ പുണരുമ്പോള്‍ തൊടിയിലെ വലിയ പനമരമൊന്നുലഞ്ഞു. പനയോലയ്ക്കുള്ളില്‍ നിന്നും വാവലുകള്‍ ചിറകടിച്ചു പറന്നു.
ഇവിടെ ക്ലിക്ക് ചെയ്താല്‍ വായിക്കാം, മികച്ച കഥകള്‍, മികച്ച കവിതകള്‍...