ക്ലാസ് മുറികള്‍ അനുഭവങ്ങളുടെ കൂടി പാര്‍പ്പിടമാണ്. അധ്യാപകര്‍ എന്ന നിലയിലും വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ എന്ന നിലയിലുമുള്ള അനുഭവങ്ങളാണ് ഈ പംക്തിയില്‍. അഗ്‌ന എസ് നാഥ് എഴുതുന്നു
ക്ലാസ് മുറികള്‍ അനുഭവങ്ങളുടെ കൂടി പാര്‍പ്പിടമാണ്. ഓരോരുത്തര്‍ക്കും പറയാനുണ്ടാവും പല അനുഭവങ്ങള്‍, ഓര്‍മ്മകള്‍. അധ്യാപകര്‍ എന്ന നിലയിലും വിദ്യാര്‍ത്ഥികള്‍ എന്ന നിലയിലുമുള്ള വ്യത്യസ്തമായ അനുഭവങ്ങള്‍ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അയക്കൂ. വിലാസം: submissions@asianetnews.in കുറിപ്പിനൊപ്പം ഒരു ഫോട്ടോയും വിശദമായ വിലാസവും എഴുതണം. സബ്ജക്ട് ലൈനില്‍ ക്ലാസ് മുറി എന്ന് എഴുതാന്‍ മറക്കരുത്.
undefined
കണ്ണുനനയാതെ എനിക്കെന്നെ ഓര്‍ക്കാനാവില്ല.
ഒമ്പതാം ക്ലാസിലെ ഏറ്റവും മാര്‍ക്ക് കുറഞ്ഞ കുട്ടി ആയതിനാല്‍ പുറത്ത് നിര്‍ത്തി ടീച്ചര്‍ പേപ്പര്‍ തന്നത് ഇപ്പോഴും ഓര്‍മയായുളളിലുണ്ട്.
എന്നിട്ടും ഒരു വാക്ക് കൊണ്ട് പോലും അമ്മ അതും പറഞ്ഞ് എന്നെ വേദനിപ്പിച്ചിട്ടില്ല.
പത്താം ക്‌ളാസില്‍ പണിത്തിരക്കെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് എല്ലാ രാത്രിയും പുലരും വരെ അമ്മയെന്നെ അടുത്തിരുത്തി പഠിപ്പിച്ചു. അമ്മ ഒരൊറ്റയാളുടെ കഴിവാണ് എന്റെ 9 എ പ്ലസ്. എന്റെ കഴിവില്‍ വിശ്വസിച്ച ഒരേ ഒരാള്‍. ജീവിതത്തില്‍ ആദ്യമായി 'പഠിച്ചു' എന്നതിന്റെ പേരില്‍ ഒരു കുഞ്ഞ് ട്രോഫി എനിക്കു കിട്ടി. അന്നായിരുന്നു അക്കാലത്ത് ഞാന്‍ ഏറ്റവുമധികം സന്തോഷിച്ചതും.
അപ്പൊ, പത്തില്‍ ഞാന്‍ പഠിച്ചോ!
ഇല്ല, അമ്മ പഠിപ്പിച്ചു.
പത്തില്‍ ഞാന്‍ ജയിച്ചോ!
ഇല്ല, അമ്മ ജയിപ്പിച്ചു.
അതിനു ശേഷം ഒരാചാരം എന്ന പോല്‍ പ്‌ളസ്ടുവിന് സയന്‍സ് എടുത്തു.
അങ്ങനെയാണ് എന്നില്‍ വിശ്വസിച്ച അടുത്തയാളായ സിജില ടീച്ചറോട് കൂടുതല്‍ കൂട്ടായത്.
പഠിക്കാന്‍ ഒത്തിരിയുണ്ട്. എന്ത്, എങ്ങിനെ എന്നൊന്നുമറിയില്ല. എങ്ങനെയെന്നറിയാത്ത അഞ്ജനയും, അപര്‍ണയും, അനുപയും, ഞങ്ങള്‍ നാലും പ്രിയപ്പെട്ട കൂട്ടുകാരായി. പിന്നീടങ്ങോട്ട് അവരായിരുന്നു എന്റെ ധൈര്യം. കൂട്ട് എന്ന വാക്കിന്റെ പൂര്‍ണ രൂപം അവരിലൂടെയാണ് ഞാന്‍ അറിയുന്നത്. എല്ലാ വേദനയിലും ഒരാള്‍ക്ക് പോലും പകുത്തു നല്‍കാതെ അവരെന്നെ ചേര്‍ത്ത് പിടിച്ചു.
അപ്പൊ, പ്‌ളസ്ടുവില്‍ ഞാന്‍ പഠിച്ചോ!
ഇല്ല, അഞ്ജന പഠിപ്പിച്ചു.
പ്‌ളസ്ടുവില്‍ ഞാന്‍ ജയിച്ചോ !
ഇല്ല, അഞ്ജന ജയിപ്പിച്ചു.!
അതെല്ലാം കഴിഞ്ഞ് മൂന്നു കൊല്ലത്തെ മാസ് കമ്യൂണിക്കേഷന്‍ ബിരുദ പഠനജീവിതം. കരയില്‍ നിന്നും കടലിലേക്ക്.
ഏറ്റവുമധികം ട്രോമകളും, അരക്ഷിതാവസ്ഥകളും വേദനകളും അനുഭവിച്ച കാലം. അതിനിടയില്‍, ഒരു എന്‍ എസ് എസ് ക്യാമ്പില്‍ വെച്ചാണ് ജാബിറിനെയും തീര്‍ത്ഥയെയും അടുത്ത് പരിചയപ്പെടുന്നത്. ഈ ജീവിതത്തില്‍ മനസ്സ് നിറയെ കടപ്പാടുളള രണ്ടു മനുഷ്യന്‍.
എല്ലാ വിഷമങ്ങള്‍ക്കും പുലരും വരെ കൂട്ടിരുന്ന, എന്നെ ഏറ്റവുമധികം കരഞ്ഞു കണ്ടിട്ടുളള രണ്ടേ രണ്ടു പേര്‍. എന്റെ ഇടംവലം എന്ന് എല്ലാവരും കളിയാക്കിയിരുന്ന ജാബിറും റംസാനും. എ ചടട ഇമാുല്‍ ന്റെ എല്ലാ വേദനകളിലെയും തണല്‍മരങ്ങള്‍.
കോളേജ് അവധിയായിരുന്ന ശനിയും ഞായറും വരെ എനിക്ക് പഠിക്കാന്‍, വാതോരാതെ വര്‍ത്താനം പറയാന്‍, മനസ്സ് തുറന്ന് ചിരിക്കാന്‍ മൂന്നു വര്‍ഷകാലം തുണ വന്ന മനുഷ്യര്‍.
അപ്പൊ, ഡിഗ്രിക്ക് ഞാന്‍ പഠിച്ചോ!
ഇല്ല, അവര്‍ പഠിപ്പിച്ചു.
ഡിഗ്രിക്ക് രണ്ടാം റാങ്ക് കിട്ടിയോ?
അതെ, കിട്ടി.
അപ്പോ നീ പഠിച്ചില്ലേ!
ഇല്ല, അവര്‍ പഠിപ്പിച്ചു.
അതും കഴിഞ്ഞ് പി. ജി രണ്ടു കൊല്ലം ഭാരതീയാര്‍ യൂണിവേഴ്സിറ്റി ക്യാമ്പസില്‍. 'സ്വര്‍ഗം' എന്ന വാക്കിന്റെ പൂര്‍ണ്ണ രൂപം എനിക്കവിടെയായിരുന്നു. വേദനയില്‍ ഒപ്പം നില്‍ക്കുന്ന, നമ്മുടെ വേദനകള്‍ അവരുടെ വേദനകളാക്കുന്ന ഒരു കൂട്ടം ടീച്ചര്‍മാരും കുട്ടികളും. അവിടെ ആരുമൊന്നും ഒറ്റയ്ക്ക് നേടിയതായോ, കഴിച്ചതായോ, പോയതായോ ഞാന്‍ കേട്ടിട്ടില്ല.
ക്‌ളാസിനിടയില്‍ ഹൈപ്പര്‍ ടെന്‍ഷന്‍ അടിച്ച് ഡോക്ടറെന്നെ സിസിയുവില്‍ ആക്കിയപ്പോള്‍ കൊവിഡിനിടയിലും ഒരു ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റ് മൊത്തം എന്നേക്കാള്‍ വേഗത്തില്‍ അതിനു മുന്നേ കാവലിനായി അവിടെ എത്തിയത് മറന്നാല്‍ ഞാന്‍ ഞാനലാണ്ടായിപ്പോവും.
വേദനയില്‍ കൂടുതല്‍ കൂടുതല്‍ സ്‌നേഹിക്കുന്ന, എന്റെ വേദനകളുടെ കാരണത്തെ ഞാന്‍ പോലുമറിയാതെ എന്നില്‍ നിന്നും എടുത്ത് കളഞ്ഞ മനുഷ്യരുളള്ള ഇടം.
അപ്പൊ, പി. ജി യ്ക്ക് നീ ജയിച്ചോ!
ഇല്ല, ഒരു ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റ് മുഴുവന്‍ എന്നെ ജയിപ്പിച്ചു.
പി. ജി യ്ക്ക് ഒന്നാം റാങ്ക് കിട്ടിയോ?
അതെ, കിട്ടി.
അപ്പോ നീ പഠിച്ചില്ലേ?
ഇല്ല, ഒരു ഡിപ്പാര്‍ട്ട്മെന്റ് മുഴുവന്‍ എന്നെ പഠിപ്പിച്ചു.!